Vai al contenuto

Le poesie

cesare maggi

Poeta dialettale milanese (sangiorgese d’adozione)

La biciclèta

In Cantina insèma ai ratt – ghè una vegiia biciclèta-
Le roba de rutamàtt -consciada me na carèta-
La biciclèta che invensiun-
Telàr- manubèr e campànell-
I ròd con i raggi e i cupèrtun-
Che g’an dènter ul budel-
Da piscinìn con una gamba dent al triàngul-
Del telar de quela de omm-
Pedalàum un pu strimbalà-
E faseum tanti tùmm-
L’è nà macchina perfetta -la custava poch danèe-
Sensa biciclèta sa duveva andà a pèe-
Ades ghè l’automobil-
Bela – comuda- cul mutur
La và senza fa fàdiga
Ma sa po’ restà a pè e in cùa anca per ur-
La biciclèta no – anca in cùa – le la va anca mò-
Inscì che la biciclèta anca se vègia-
Cunvièn -nò sbatela via-
La po’ vegnì buna ammò-
In di temp de càrestia-

rosalba maggioni

Poetessa dialettale di Villa Cortese

La bici d’Om

E a quattordas ann mi son andaa a lavurà
Ma seru senza bici (sensa papà).
Alura la mè mamma
Ca l’era bona
Ma dii: “ciappa la mia anca sa l’è da donna”
Ma mi ca sevu pivèl
E senza un fil de barba
gavevu un po’ vergogna
a pedalà na bici sensa… canna!
E som andaa da Ugo l’ciclista
che l’era espertu
de’ Lunga vista.
E lü ma dii “resisti fioeu
che tra na quai giurnada
G’avrò na bici d’om
Che l’è una canunada!!”
… Si l’ho scambiaa la bici (de la me mamma)
Per vüna pussè noeva e cunt la canna!
Ma la storia l’è finii
dopo tri dii
perché una mattina
me l’han rubaa
E adès cunt i me pee
Me tocca scarpinà !!!